Καθιερώθηκε στις 10 Μαρτίου 1813 από τον βασιλιά Φρειδερίκο Γουλιέλμο 3ο της Πρωσίας, που βρισκόταν τότε σε πόλεμο με τη Γαλλία του Ναπολέοντα. Έκτοτε υπέστη πολλές αλλαγές και καθιερώθηκε ξανά από τον Αδόλφο Χίτλερ την 1η Σεπτεμβρίου 1939, εν όψει του Β’ΠΠ.
Ο Σταυρός των Ιπποτών και ο Σιδηρούς Σταυρός μοιάζουν πολύ στην εμφάνιση. Η διάκρισή τους γινόταν εύκολα από το μέρος της στολής όπου τον φορούσαν. Ο Σταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού με Φύλλα Δρυός, Ξίφη και Διαμάντια θεωρείτο η ανώτατη διάκριση που απονεμόταν από τις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις.
Η Γερμανία απένειμε πολλά διαφορετικά είδη διακρίσεων για να τιμήσει πράξεις ανδρείας, θάρρους και γενναιότητας, μεταξύ των οποίων ξιφίδια, ξίφη, πολεμικά εμβλήματα, ακόμα και μεταλλικές ασπίδες. Τα μετάλλια αυτά δεν ήταν ίδια κάθε φορά, αντιθέτως, διαφορετικά μετάλλια χρησιμοποιούσαν οι διάφορες βαθμίδες των Wehrmacht, Luftwaffe και Kriegsmarine. Μπορούσε να τα κερδίσει κανείς με πολλούς τρόπους, από συμμετοχή σε μια επιτυχή αποστολή μέχρι την ολοκλήρωση συγκεκριμένου αριθμού αποστολών, από πράξεις ανδρείας μέχρι τραυματισμό ή θάνατο στο πεδίο της μάχης. Σε περίπτωση θανάτου, το μετάλλιο δινόταν στον στενότερο συγγενή. Μια σειρά διακρίσεων επίσης απονέμονταν για παροχή υπηρεσιών αντί για πράξεις ανδρείας.
Ο Σιδηρούς Σταυρός με τις διάφορες παραλλαγές του ήταν ένα μετάλλιο που απονεμόταν από όλες τις οργανώσεις των Wehrmacht, Luftwaffe και Kriegsmarine. Παρά το γόητρο του μεταλλίου αυτού, απονεμόταν ευρέως (περίπου 6 εκατομμύρια άτομα έλαβαν τον Σιδηρού Σταυρό κατά τη διάρκεια πολέμου). Ο Σιδηρούς Σταυρός που απονεμόταν κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ είχε χαραγμένη στο κέντρο την επιγραφή 1939, χρονιά που καθιερώθηκε ξανά. Ο Σιδηρούς Σταυρός απονεμόταν για να τιμήσει πράξεις ανδρείας. Ο Σιδηρούς Σταυρός είχε δύο τάξεις, τη Δεύτερη και την Πρώτη. Ο Σιδηρούς Σταυρός Πρώτης Τάξης απονεμόταν μόνο σε κάποιον που προηγουμένως είχε τιμηθεί με Σιδηρού Σταυρό Δεύτερης Τάξης. Συνεπώς, ο Σιδηρούς Σταυρός Πρώτης Τάξης δινόταν πιο σπάνια και ήταν πιο σημαντικός. Τα δύο αυτά μετάλλια έμοιαζαν πάρα πολύ και τα φορούσαν στο ίδιο σημείο, στο κάτω αριστερά μέρος της στολής. Όταν απονεμόταν ο Σιδηρούς Σταυρός Πρώτης Τάξης, ο Σιδηρούς Σταυρός Δεύτερης Τάξης διακρινόταν με μια μικρή ταινία περασμένη στην κουμπότρυπα.
Ο Σταυρός των Ιπποτών ήταν ένα εξαιρετικά σημαντικό μετάλλιο που τιμούσε πράξεις γενναιότητας. Σε αντίθεση με τον Σιδηρού Σταυρό, φοριόταν στον λαιμό προσαρμοσμένος σε μία ταινία με μαύρη, λευκή και κόκκινη λωρίδα. Πρώτη φορά δόθηκε στις 30 Σεπτεμβρίου 1939, ενώ συνολικά κατά τη διάρκεια του πολέμου απονεμήθηκαν περίπου 7361 τέτοιοι σταυροί, εκ των οποίων οι 43 σε ξένους.
Ο Σταυρός των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός καθιερώθηκε στις 3 Ιουνίου 1940 για να τιμήσει περαιτέρω πράξεις θάρρους. Όπως και τα προηγούμενα μετάλλια, τα Φύλλα Δρυός απονέμονταν μόνο σε κάποιον που είχε προηγουμένως τιμηθεί με τον Σταυρό των Ιπποτών. Τρία ασημένια φύλλα δρυός κοσμούσαν τον Σταυρό. Συνολικά, δόθηκαν 890 τέτοια μετάλλια κατά τη διάρκεια του Β’ΠΠ.
Ο Σταυρός των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός και Ξίφη ήταν ένα μετάλλιο με τεράστια αξία. Καθιερώθηκε στις 15 Ιουλίου 1941, για να τιμήσει ακόμα περισσότερο τους κατόχους του Σταυρού των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός για περαιτέρω πράξεις ανδρείας πέραν του καθήκοντος. Κάτω από τα φύλλα δρυός προστίθεντο ένα ζεύγος ξιφών, διασταυρούμενων σε γωνία 40 μοιρών. Απονεμήθηκαν μόνο 160 τέτοιοι Σταυροί. Ο άσος των Panzer Michael Wittman τιμήθηκε με αυτό το μετάλλιο.
Ο Σταυρός των Ιπποτών με Φύλλα Δρυός, Ξίφη και Διαμάντια καθιερώθηκε την ίδια εποχή με τα Φύλλα Δρυός και Ξίφη, και πολλοί τον θεωρούν την ανώτατη διάκριση που μπορούσε κανείς να κερδίσει κατά τη διάρκεια του πολέμου. Προστίθετο ένα σύνολο διαμαντιών μέσα στα Φύλλα Δρυός και τα Ξίφη. Απονεμόταν μόνο στις πιο διακεκριμένες και ηρωικές προσωπικότητες των ενόπλων δυνάμεων, τον κέρδισαν μόνο 27 άνδρες εκ των οποίων ένας ήταν ο Erwin Rommel.
Ο Σταυρός των Ιπποτών με Χρυσά Φύλλα Δρυός, Ξίφη και Διαμάντια ήταν η ανώτατη διάκριση. Ο Χίτλερ σκόπευε να τον απονείμει μόνο στους 12 καλύτερους άνδρες όλων των ενόπλων δυνάμεων της Γερμανίας όταν θα τέλειωνε ο πόλεμος με νίκη των δυνάμεων του Άξονα. Καθώς το Τρίτο Ράιχ κατέρρεε, έγινε μία εξαίρεση και τιμήθηκε με Χρυσά Φύλλα Δρυός ένας και μόνο άνδρας. Ήταν ο Hans Ulrich Rudel της Luftwaffe. Ως πιλότος βομβαρδιστικών Stuka, ο Rudel κατέστρεψε 518 ρωσικά τεθωρακισμένα (δηλαδή πέντε ρωσικές μεραρχίες τεθωρακισμένων), 150 θέσεις αντιαεροπορικών και πυρομαχικών, 700 φορτηγά, βύθισε το ρωσικό θωρηκτό Marat, ένα ρωσικό καταδρομικό, ένα ρωσικό αντιτορπιλικό, 70 ρωσικά πλοία προσγείωσης και εκατοντάδες άλλους στόχους (γέφυρες, σιδηροτροχιές, καταφύγια). Επίσης προκάλεσε εκτεταμένες ζημιές σε ένα άλλο ρωσικό θωρηκτό, το October Revolution. Ο Rudel πέταξε σε 2,530 πολεμικές αποστολές, από τις οποίες τις 400 σε ένα Focke-Wulf 190, κερδίζοντας 11 αεροναυμαχίες, ενώ καταρρίφθηκε 32 φορές.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου