Ο Kabus υπήρξε ένας από τους κύριους συντονιστές και οργανωτές των ομάδων της αντίστασης σε διάφορες περιοχές της Γερμανίας και μέλος της ομάδας «Odessa».
«Werewolves» ονομάστηκαν οι ένοπλες ομάδες που έμειναν γνωστές στην ιστορία για την αντιστασιακή δράση τους στις ζώνες κατοχής των Συμμάχων από το 1945 μέχρι τα τέλη του 1948. Δεν δέχτηκαν ούτε για μια στιγμή την παράδοση της χώρας τους και συνέχισαν τον ένοπλο αγώνα απέναντι στα φιλοσιωνιστικά στρατεύματα κατοχής.
Κύριο μέλημα τους οι δολιοφθορές και οι εκτελέσεις στρατιωτικών του εχθρού καθώς και των συνεργατών των δυνάμεων κατοχής. Υπήρξαν άριστοι ελεύθεροι σκοπευτές, κατέστρεφαν δίκτυα επικοινωνιών, και έριχναν άμμο στα ντεπόζιτα των αρμάτων μάχης και άλλων οχημάτων του εχθρού.
Επίσης χρησιμοποιούσαν δηλητήρια και βακτήρια καθώς και άλλες ουσίες σε τρόφιμα και αλκοόλ που θα κατέληγαν στην τροφοδοσία των Αμερικανών και των Σοβιετικών. Συρμοί που μετέφεραν κατοχικά στρατεύματα, ηλεκτρικές εγκαταστάσεις, δεξαμενές καυσίμων και εργοστάσια ήταν μόνο μερικοί από τους στόχους των ανταρτών.
Ανάμεσα στις επιτυχίες του αντάρτικου αγώνα ξεχωρίζει η εξόντωση ανωτάτων αξιωματικών των ΗΠΑ και της ΕΣΣΔ που είχαν διαπράξει βασανιστήρια και βιασμούς γυναικών.
Η αντίδραση των Συμμάχων υπήρξε άμεση και δεν ήταν άλλη από την γνωστή τακτική: ισοπέδωση ολόκληρων χωριών και πόλεων ώστε να τρομοκρατηθεί ο γηγενής πληθυσμός και να σταματήσει η ενίσχυση των ανταρτών. Υπήρξαν περιπτώσεις που πυρπολήθηκαν ολόκληρες συνοικίες και χωριά, στην συνέχεια εκτελέστηκαν οι άντρες και βιάστηκαν τα μικρά παιδιά και οι γυναίκες από τους άνδρες των συμμαχικών δυνάμεων.
Στις αρχές του 1947 οδηγούνται στο παράνομο κατοχικό δικαστήριο της Στουτγάρδης 11 Γερμανοί, όλοι πρώην μέλη των ενόπλων δυνάμεων της χώρας και της κομματικής νεολαίας. Οι δικαστές, τους απαγγέλουν περισσότερες από 30 κατηγορίες ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν αυτές που έχουν να κάνουν με βομβιστικές επιθέσεις (με αυτοσχέδιους μηχανισμούς και χειροβομβίδες) σε 3 γραφεία πληροφοριών των κατοχικών αρχών καθώς και στο κεντρικό αρχηγείο της κατοχικής στρατιωτικής αστυνομίας.
Δεν έλειψαν οι επιθέσεις σε δικαστήρια λόγω της καταδικαστικής απόφασης του δικαστηρίου της Νυρεμβέργης. Πριν τις επιθέσεις έγραφαν στους τοίχους των πόλεων με άσπρη μπογιά ένα σαφές μήνυμα : «δεν είναι απόφαση είναι δολοφονία». Ανάμεσα στα σχέδια των ανταρτών που δεν πρόλαβαν να πραγματοποιήσουν, ήταν και μια μελλοντική επιχείρηση απαγωγής κορυφαίων υπουργών των κατοχικών κυβερνήσεων.
Περισσότεροι από 1.000 στρατιώτες του εχθρού και συνεργάτες βρήκαν τον θάνατο από τους «Λυκανθρώπους» (κάποιοι κάνουν λόγο για 3.000 έως 5.000 νεκρούς) ενώ άγνωστος είναι ο ακριβής αριθμός των απωλειών των ανταρτών, υπολογίζονται σίγουρα σε μερικές εκατοντάδες.
Χιλιάδες συλλήψεις έλαβαν μέρος κατά την διάρκεια του αντάρτικου ενώ εκατοντάδες Γερμανοί νεολαίοι εκτελέστηκαν με μια σφαίρα στον αυχένα από τους Σοβιετικούς ανακριτές στα κρατητήρια της σοβιετικής μυστικής αστυνομίας. Δεκάδες οι αναφορές στα στρατηγεία των νικητών του πολέμου για ένοπλες ομάδες Γερμανών που σκορπούσαν τον τρόμο στον βάρβαρο κατακτητή.
Μια άλλη οργάνωση που έλαβε μέρος στην αντίσταση ήταν οι «Πειρατές του Edelweiss» (ουδεμία σχέση με την ομώνυμη ομάδα της χώρας που εναντιώθηκε στους Εθνικοσοσιαλιστές κατά την διάρκεια του πολέμου). Οι περισσότεροι στα τέλη του 1946 είχαν ήδη συλληφθεί ή σκοτωθεί από τις κατοχικές αρχές.
Στις 27.01.47 ο Siegfried Kabus καταδικάζεται σε θάνατο δια απαγχονισμού ενώ οι υπόλοιποι σύντροφοι του σε πολυετείς καθείρξεις και καταναγκαστικά έργα. Και όμως δεν τον επηρεάζει στο ελάχιστο η απόφαση αυτή του παράνομου δικαστηρίου.
Η αντίδραση του απέναντι στην θανατική καταδίκη δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα χαμόγελο …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου