Γεννήθηκε στο Βέλγιο στις 15 Ιουνίου του 1906 στο Bouillon του Λουξεμβούργου και μεγαλώνοντας άρχισε να δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα πολιτικά πεπραγμένα της πατρίδας του. Συμμετείχε σε κάποια παλιά κομματικά σχήματα γρήγορα όμως διαφοροποιήθηκε από αυτά και μαζί με άλλους ίδρυσε το Ρεξιστικό κόμμα ( από το λατινικό Christus Rex Χριστός Βασιλιάς ).
Ο ρεξισμος περιγράφεται ως ένα ρωμαιοκαθολικό αντικοινοβουλευτικό αντικαπιταλιστικό σύστημα και η εμφάνιση του στα μέσα της δεκαετίας του 30 έκανε σοβαρή εντύπωση στο Βέλγιο όπως φαίνεται και από την επιτυχία του στις εκλογές του 1936 όπου έλαβε 11,5 % των ψήφων και εξέλεξε 21 βουλευτές και 12 γερουσιαστές. Ο Ντεγκρελ ηγέτης του κόμματος υποστήριζε την εγκαθίδρυση ενός συστήματος στα πρότυπα του Ιταλικού Φασισμού ενώ ήταν υπέρ των Φλαμανδών Εθνικιστών και επιθυμούσε την συνεργασία με την Γερμανία.
Μετά την επίθεση ενάντια στην ΕΣΣΔ και την γερμανική πρόσκληση για κατάταξη εθελοντών ο Ντεγκρελ ενθουσιασμένος πρωτοστάτησε στην ίδρυση της Λεγεώνας της Βαλλονίας και παρά την προσφορά των Γερμανών να του δοθεί βαθμός αξιωματικού εκείνος αρνήθηκε λέγοντας ότι έπρεπε να εκπαιδευτεί πρώτα για να αποκτήσει εμπειρία. Έτσι ως δεκανέας αποτέλεσε έναν από τους χίλιους περίπου Βέλγους στην πλειοψηφία τους ρεξιστες που συγκρότησαν την λεγεώνα και τον Αύγουστο του 1941 εντάχθηκε στο Γερμανικό Στρατό με την ονομασία Βαλλονικό Τάγμα Πεζικού 373 και μεταφέρθηκε στην Πολωνία για εκπαίδευση. Από το φθινόπωρο του 1941 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1942 η μονάδα πήρε μέρος σε επιχειρήσεις εσωτερικής ασφάλειας στην Πολωνία και τον Μάιο του 1942 εντάχθηκε στις εφεδρείες της 68ης Μεραρχίας Πεζικού. Τον Ιούνιο του 1942 μεταφέρθηκε στην 97η Μεραρχία Κυνηγών και έλαβε μέρος στις μάχες ανατολικά του Σταλιγκραντ. Τον Ιούνιο του 1943 η μονάδα μεταφέρθηκε στα SS ως ταξιαρχία εφόδου WALLONIEN ( SS Sturmbrigade Wallonien ) εντάχθηκε στην δύναμη της Μεραρχίας WIKING με την οποία έλαβε μέρος σε σκληρές μάχες το 1943. Τον Νοέμβριο του 1943 η μεγάλη ώρα για την λεγεώνα φτάνει. Κυκλωμένη στο Τσερκασυ θα συμμετάσχει στην έφοδο για την διάσπαση του κλοιού πολεμώντας ηρωικά επί μέρες ως οπισθοφυλακή θα υποστεί τρομερές απώλειες ( από τους 2.000 άνδρες θα απομείνουν 632 ) αλλά θα καταφέρει να βγει από τον κλοιό. Στις 20 Φεβρουαρίου του 1944 ο Λοχαγός πλέον Ντεγκρελ λαμβάνει προσωπικά από τον Αδόλφο Χίτλερ τον Σταυρό των Ιπποτών και θα τον ακούσει να λέει ''Εάν είχα γιο θα ήθελα να ήταν σαν τον Λεον''. Η επιστροφή στο Βέλγιο για αναδιοργάνωση ήταν αποθεωτική. Πάνω σε άρματα και σε εκατοντάδες οχήματα μάχης σε μια ατελείωτη σειρά 14 χιλιομέτρων διέσχισαν την Φλάνδρα και είχαν μια ένδοξη υποδοχή στις Βρυξέλλες από 100.000 ανθρώπους. Τον Απρίλιο του 1944 η μονάδα θα λάβει μέρος στην μάχη του Ναρβα. Τον Αύγουστο του 1944 ο Ντεγκρέλ λαμβάνει τα φύλλα δρυός του Σταυρού των Ιπποτών ( ο πρώτος μη Γερμανός που έλαβε τέτοια διάκριση ) καθώς και το χρυσό έμβλημα του εκ συστάδην μάχης το οποίο έπαιρναν όσοι συμπλήρωναν 75 ημέρες συνεχούς μάχης σώμα με σώμα. Τον Νοέμβριο του 1944 έλαβε την οριστική ονομασία 28η Μεραρχία Εθελοντών των SS WALLONIEN. Τον Ιανουάριο του 1945 η WALLONIEN με δύναμη 4.000 ανδρών συμμετείχε σε σκληρές μάχες στην Πομερανία , στον Κάτω Οντερ από τις οποίες έχασε το 80% της δύναμης της. Το τέλος του πόλεμου βρήκε την Μεραρχία στο Σλεσβινγκ Χολσταιν της Δανίας. Από κει ο Ντεγκρελ διέφυγε στην Νορβηγία και κατόπιν στην φρανκικη Ισπανία παίρνοντας μαζί του τις σημαίες της λεγεώνας και τα παράσημα του. Καταδικασμένος σε θάνατο από την δημοκρατική κυβέρνηση της χώρας του παρέμεινε μέχρι το τέλος της ζωής το 1994 στην Μάλαγα της Ισπανίας. Κέρδισε στο πεδίο της μάχης όλα του τα παράσημα και παρέμεινε πιστός στις ιδέες του μέχρι το τέλος δηλώνοντας σε μια από τις τελευταίες του συνεντεύξεις ''για το μόνο πράγμα που λυπάμαι από τον πόλεμο είναι ότι χάσαμε''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου