"Άρθρο 4ο: Δεν μπορούν να είναι Γερμανοί πολίτες παρά μόνον όσοι αποτελούν μέρος του Γερμανικού Λαού. Και δεν μπορούν να θεωρούνται ως αποτελούντες μέρος του Γερμανικού Λαού παρά μόνο όσοι έχουν γερμανικό αίμα"
Θα ξεκινήσουμε παραθέτοντας μερικά άρθρα του επισήμου προγράμματος του NSDAP, όπως αυτό ψηφίστηκε στις 25 Φεβρουαρίου του 1920 και ίσχυσε μέχρι την πτώση του Γ' Ράιχ. Το πρόγραμμα αυτό εφαρμόστηκε στην Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, με λάθη, σε κάποιες στιγμές, αλλά χωρίς παρεκκλίσεις. Ξεκινάμε με το άρθρο 4, το οποίο δείχνει ότι η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία ήταν υπέρ του δικαίου του Αίματος, έναντι του δικαίου του εδάφους, σχετικά με την πολιτογράφηση. Το δίκαιο του Αίματος καθιστά κάποιον πολίτη ενός κράτους αν και μόνο αν αυτός έχει κοινή καταγωγή με τους υπόλοιπους πολίτες αυτού του κράτους. Το δίκαιο του Αίματος εφαρμόζεται ακόμα σε μεγάλο μέρος της Ευρωπαϊκής Ηπείρου και οι μόνες φωνές που του εναντιώνονται είναι οι φωνές της παγκοσμιοποίησης.
"Άρθρο 8: Κάθε νέα μετανάστευση μη Γερμανών στη χώρα, πρέπει να απαγορευθεί. Απαιτούμε, όλοι οι μη Γερμανοί που έχουν μεταναστεύσει στη Γερμανία από τις 2 Αυγούστου του 1914 να υποχρεωθούν να εγκαταλείψουν αμέσως το Ράιχ."
Τέλη Ιουλίου του 1914 οι φλόγες του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου τυλίγουν την Ευρώπη και προκαλούν σοβαρές μεταβολές στο χάρτη της, καθώς αυτοκρατορίες καταρρέουν και νέα κράτη εμφανίζονται στο προσκήνιο. Πολλοί μελετητές, μάλιστα, τοποθετούν τα αίτια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στο καλοκαίρι του 1914. Το ζήτημα, όμως, που απασχολεί στην προκειμένη περίπτωση την αναζήτηση μας είναι το άρθρο 8 του επίσημου προγράμματος του NSDAP, το οποίο ρητά αναφέρει ότι όσοι ξένοι ζουν σε Γερμανικό έδαφος από πριν την κήρυξη του 1ου Παγκοσμίου Πολέμου είναι ελεύθεροι να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη διαμονή τους, με κανόνες που θα εξηγήσουμε παρακάτω. Οι λόγοι για την εν λόγω πολιτική εδράζονται, όχι μόνο στο φυλετικό επίπεδο, αυτό άλλωστε θα καλυφθεί από την νομοθεσία που διέπει την διαμονή των ξένων, αλλά και σε καθαρά εργασιακούς λόγους, αφού η Γερμανία εκείνη την περίοδο γνώριζε εξαιρετικά μεγάλους δείκτες ανεργίας και η οικονομική κρίση του 1929 δεν είχε αρχίσει καν να διαφαίνεται στον ορίζοντα. Η εφαρμογή αυτού του άρθρου σε συνδυασμό, φυσικά, με την αναπτυξιακή πολιτική του Γ' Ράιχ είχε ως αποτέλεσμα την ριζική και άμεση καταπολέμηση της ανεργίας, πριν ακόμα ξεσπάσει ο πόλεμος.
Αυτό το άρθρο και η αντίστοιχη νομοθεσία, η οποία το πραγμάτωσε, δείχνουν το πρώτο ιδεολογικό χάσμα μεταξύ φυλετισμού και χολιγουντιανού "ρατσισμού". Η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία, σε αντίθεση με τις νότιες Αμερικανικές επαρχίες, απέλασε και δεν εκδούλευσε τους ξένους. Προτίμησε να δώσει δουλειά στους Γερμανούς εργάτες και να αφήσει τους ξένους να αναζητήσουν την τύχη τους ελεύθερα στις χώρες προέλευσης τους. Μάλιστα είναι χαρακτηριστικό ότι σε όσους ζούσαν για καιρό στην Γερμανία, τους επιτράπηκε να μείνουν.
Τι όριζε, όμως, η νομοθεσία που προαναφέραμε σχετικά με την διαμονή των ξένων στην Γερμανία; Πρώτον απ' όλα όριζε ότι μόνο Γερμανοί πολίτες θα μπορούσαν να αναλάβουν δημόσια αξιώματα, διασφαλίζοντας ότι κανείς και τίποτα εντός του κρατικού μηχανισμού δεν θα ενδιαφέρεται για συμφέροντα τρίτων, χωρών ή μη. Δεύτερον περιόριζε την απονομή πολιτικών δικαιωμάτων στους Γερμανούς πολίτες, δηλαδή στους Γερμανούς στο αίμα, που, επιπροσθέτως, έχουν προσφέρει έστω τα ελάχιστα στην Κοινωνία και την Πατρίδα τους, διασφαλίζοντας έτσι ότι μόνο ο γηγενής πληθυσμός θα έχει λόγο στην λήψη αποφάσεων, που αφορούν την χώρα. Τρίτον, και "ρατσιστικότερον" απαγόρευσε ρητά την φυλετική επιμιξία, γεγονός που ναι μεν είναι φυλετιστικό, όμως αποτελεί και έναν σαφή Ιδεολογικό διαχωριστικό τοίχο μεταξύ του φυλετιστή και του δουλοκτήτη που βιάζει την μαύρη που έχει στην δούλεψη του.
"Μια και μόνη επιτυχία αξίζει να αναγνωριστεί στους αποικιστές: Όπου και εάν πήγαν, κατάφεραν να εγείρουν το μίσος, ένα μίσος που ωθεί τους λαούς αυτούς σε αφύπνιση από τη νάρκη τους, να εγερθούν και να μας εκδιώξουν."
Adolf Hitler - "Η πολιτική μου διαθήκη"
Μια από τις μεγαλύτερες ιστορικές αδικίες είναι η λήθη ή μάλλον καλύτερα η σκόπιμη απόκρυψη των αιτιών και των πηγών του "ρατσισμού", όπως αυτός προλέχθηκε. Συνηθίζεται δε να αποδίδονται ιστορικά και ιδεολογικά χαρακτηριστικά των νικητών του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου στους ηττημένους, με σκοπό την αγιοποίηση των πρώτων και την δαιμονοποίηση των δεύτερων. Η κύρια πηγή που τροφοδοτούσε τα σκλαβοπάζαρα της Αμερικής ήταν οι γαλλικές και αγγλικές αποικίες. Υπήρχαν βέβαια και γερμανικές, προεθνικοσοσιαλιστικές προφανώς, αποικίες οι οποίες όμως ήταν μια σταγόνα στον ωκεανό, εμπρός στην Βρεταννική Αυτοκρατορία. Αυτό βέβαια και παρά το γεγονός ότι η Εθνικοσοσιαλιστική Γερμανία τάχθηκε ευθύς εξαρχής εναντίον της αποικιοκρατίας έκανε τον Αδόλφο Χίτλερ να χρησιμοποιήσει την έκφραση "να μας εκδιώξουν", πιθανώς αναφερόμενος και στον σύμμαχο- βαρίδι, την Ιταλία, την οποία κατακεραυνώνει σχετικά με την αποικιακή πολιτική της, στην πολιτική του διαθήκη.
"Αφού ο αποικισμός δεν είναι μια δραστηριότητα που αρμόζει σε Γερμανούς, η Γερμανία δεν θα έπρεπε να συμπράξει σε κοινό μέτωπο με έθνη που ακολουθούν αποικιακή πολιτική και πάντοτε οφείλει να απέχει από την προάσπιση των αποικιστικών φιλοδοξιών τους."
Adolf Hitler - "Η πολιτική μου διαθήκη"
Ποια ήταν όμως η αιτία που οδήγησε τις αποικίες να γίνουν "ορυχεία" σκλάβων; Μα, φυσικά, η ιδέα πως όλα αγοράζονται και όλα πωλούνται που είναι στον ιδεολογικό πυρήνα των υλιστικών κρατών, όπως τα καπιταλιστικά και τα κομμουνιστικά, στους δύο συμμάχους δηλαδή του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, οι οποίοι απεμπόλησαν την δουλεία, μόνο όταν οι οικονομικές συνθήκες ανέδειξαν την κακοπληρωμένη εργασία, ως πιο προσοδοφόρα. Αυτό, βέβαια, που μονίμως αποκρύπτεται, σε σχέση με το εμπόριο δούλων, είναι η πραγματική εθνικότητα των δουλεμπόρων και το γεγονός ότι οι πρώτοι που πωλούσαν μαύρους σκλάβους ήταν οι μαύροι φύλαρχοι, άλλων φυλών. Κάπως έτσι η ανθρώπινη ζωή έγινε άλλο ένα εμπόρευμα θυσιασμένο στο βωμό του χρήματος και το ηρωικό πνεύμα του πολεμιστή- κατακτητή έγινε ένας νωθρός, πλιατσικολόγος, μεταπράτης ψυχών που, από πολεμικής απόψεως, έχανε μάχες ακόμα και από ιθαγενείς με τόξα, πόσο μάλλον από έναν κανονικό στρατό.
"Η υπερηφάνεια για την δική μας Φυλή, χωρίς να υποτιμούμε ή να περιφρονούμε οιαδήποτε άλλη Φυλή, αποτελεί ένα ορθό και υγιές από κάθε άποψη συναίσθημα."
Adolf Hitler - "Η πολιτική μου διαθήκη"
Κάπως έτσι οι δουλοκτήτες και οι δουλέμποροι γίνανε "αντιρατσιστές" και οι αντιαποικιοκράτες μετατράπηκαν στο "απόλυτο κακό". Βέβαια δεν είναι η μόνη περίπτωση που εγκλήματα των νικητών και των ιδεολογικών τους απογόνων φορτώνονται στους ηττημένους. Αυτό συμβαίνει και σήμερα με την Μέρκελ να παρουσιάζεται ως "ναζί", με την νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ να παρουσιάζεται ως "ναζί", οι αντιναζί γίνονται ναζί κατά το δοκούν, ακόμα και με τους Εβραίους να παρουσιάζονται ως "ναζί". Φυσικά όλα αυτά γίνονται από ανθρώπους ιδιοτελείς, που έχουν πλήρη ιδεολογικά και ηθικά μεσάνυχτα και έναν σαφή σκοπό να διέπει τις πράξεις τους: την εξυπηρέτηση συμφερόντων.
"Δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτε άλλο παρά να επαναλαμβάνουμε, με επιμονή και πειθώ, ότι ο Γερμανικός φυλετισμός δεν αξιολογεί, ούτε απαξιώνει τις άλλες φυλετικές ομάδες... Παρά μόνον αναγνωρίζει, επιστημονικά, ότι υπάρχουν διαφορές."
Dr. Walter Gross - Επικεφαλής του Τμήματος Φυλετικής πολιτικής του NSDAP
Σ' ένα άρθρο περί της φυλετικής πολιτικής του Γ' Ράιχ, δεν θα μπορούσαν, φυσικά, να λείπουν οι Εβραίοι, θα ήταν λειψό, πραγματικά, ένα τέτοιο άρθρο χωρίς αυτούς. Βέβαια, για να είναι κάποιος δίκαιος, επί του θέματος, οφείλει, φυσικά, να δει και την προϊστορία του. Επειδή, προφανώς, το ζήτημα αυτό καθ' αυτό είναι τεράστιο θα παρατεθούν κάπως τηλεγραφικά κάποιες σκέψεις και θα παρατεθεί κατάλληλη βιβλιογραφία και παραπομπές σε έγκυρες ιστοσελίδες.
"Ο εθνικοσοσιαλιστικός φυλετισμός ήταν πιστός στην γερμανική Φυλή και σεβόταν απολύτως τις άλλες Φυλές. Και στο σημείο αυτό έρχεται η φωνή: "Και τότε γιατί ο αντιεβραϊκός φυλετισμός;" Και μπορεί κανείς να απαντήσει: "Και τότε γιατί ο εβραϊκός αντιχριστιανικός φυλετισμός;"."
Leon Degrelle - "Η ιστορία των Waffen SS"
Το παραπάνω απόσπασμα, από το βιβλίου του Βαλλόνου Λέον Ντεγκρέλ, φανερώνει τον λόγο, για τον οποίο υπήρξε αυτή η διαφορά πολιτικής, όσον αφορά τους Εβραίους. Οι λόγοι αυτοί ήταν ότι οι Γερμανοί πολίτες τον καιρό της μεγάλης δυστυχίας τους είδαν ως κύριους υπεύθυνους τους Εβραίους, που συνολικά ευημερούσαν, έχοντας θώκους κυβερνητικούς και δημοσιογραφικούς, με τον ένα θώκο να "λιβανίζει" τον άλλο. Οι λόγοι αυτοί καθώς και πολλοί άλλοι μπορούν να βρεθούν στο, γενικότερης φύσεως, βιβλίο του Εβραίου Bernand Lazare με τον τίτλο "Αντιεβραϊσμός", καθώς και σε άλλα βιβλία που καταδεικνύουν την σιωνιστική επιρροή στο βάθος των αιώνων, ακόμα μέχρι και σήμερα. Όπως αναφέρεται και σε απόρρητο έγγραφο του προκατόχου του Χίτλερ, dr. Heinrich Bruning, και μας αποκαλύπτει σε βιβλίο του ο έγκριτος Ιστορικός David Irwing, στην εποχή της μεγάλης ύφεσης υπήρχε μόνο μία γερμανική τράπεζα που δεν ελεγχόταν από Εβραίους και τα στοιχεία για την ανεξέλεγκτη διαφθορά τους έμεναν απόρρητα λόγω φόβου "πρόκλησης αντισημιτικών ταραχών".
Υπάρχουν, όμως, ακόμα και σε αυτό ιστορικά στοιχεία, τα οποία έχουν σκοπίμως αποκρυφτεί από τον κόσμο, με φανερό σκοπό την χειραγώγηση της κοινής γνώμης. Το πρώτο από αυτά είναι τα πρωτοσέλιδα εφημερίδων της εποχής που αποδεικνύουν πως πρώτη η Ιουδαία κήρυξε τον πόλεμο στην Γερμανία και όχι το αντίθετο. Αυτό έγινε πριν από οτιδήποτε μπορούσε να χαρακτηριστεί ως casus belli. Έγινε, παραδείγματος χάριν, πολύ πριν την περίφημη "Νύχτα των Κρυστάλλων". Το δεύτερο είναι ότι υπήρχε συγκεκριμένο σχέδιο για άμεση απέλαση των Εβραίων και για την δημιουργία κράτους του Ισραήλ στη Μαδαγασκάρη ή οπουδήποτε αλλού, πλην φυσικά της Παλαιστίνης. Το σχέδιο αυτό απερρίφθη από τους σιωνιστές, γιατί για αυτούς μόνο η Παλαιστίνη ήταν αποδεκτή λύση. Το τρίτο είναι το έργο των ιστορικών του αναθεωρητισμού, η αλήθεια του οποίου αποδεικνύεται όχι μόνο από τα αδιάσειστα στοιχεία, αλλά και από το γεγονός ότι η μόνη "επιχειρηματολογία" εναντίον τους είναι οι ύβρεις και τα σκοταδιστικά νομοθετήματα, που απαγορεύουν ακόμα και την ιστορική έρευνα, επί του ζητήματος.
"Ωστόσο αυτό που πρέπει να τονιστεί στον Εθνικοσοσιαλισμό είναι ότι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής ή πολιτισμού, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα σεβασμό. Πράττοντας το αντίθετο είναι σε ευθεία αντίθεση με την ηθική του Εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος βασίζεται στην έννοια της Τιμής."
Rudolf Hess- "Τι είναι Εθνικοσοσιαλισμός"
Οι πραγματικοί ιδεολογικοί, και όχι μόνο, απόγονοι αυτών που απεικονίζονται στις πάσης φύσεως "αντιρατσιστικές" ταινίες ως "ρατσιστές", είναι ακριβώς αυτοί που φτιάχνουν αυτές τις ταινίες και τα αφεντικά τους. Αυτοί που θέλουν να απαλείψουν από προσώπου γης τις διαφορετικές φυλές και τους διαφορετικούς πολιτισμούς. Αυτοί που θέλουν να αντικαταστήσουν την δημιουργία της Φύσης με μια άφυλη κοινωνία μιγάδων, από έναν κόσμο άβουλων εργατών- καταναλωτών. Η φυλετική θεώρηση βρίσκεται αντιδιαμετρικά τους και δηλώνει σαφώς υπέρ του φυλετικού διαχωρισμού και της φυλετικής καθαρότητας, όμως δηλώνει κατά της επιμειξίας και της εκμετάλλευσης. Στην περίπτωση της σημερινής Ελλάδας ένας φυλετιστής σαφώς δηλώνει ενάντιος της λαθρομετανάστευσης, όπως και αντίθετος με και με "φραουλοχώραφα". Η θέση ενός φυλετιστή (συνεπώς εθνικιστή και αναγκαστικώς σοσιαλιστή) είναι υπέρ του "κάθε λαός στον τόπο του και με τον πολιτισμό του".
"Ενώ οι λαοί μας της Ευρώπης, προς μεγάλη δόξα και τιμή του Υψίστου, έχουν διαποτισθεί από μια φυσική και ηθική λέπρα, οι σεβάσμιοι ιεραπόστολοι ξεχύνονται στην Κεντρική Αφρική και εγκαθιδρύουν αποστολές για τους νέγρους, σε τέτοιο βαθμό ώστε ο "υπέροχος πολιτισμός" μας να μεταβάλλει αυτούς τους υγιείς ανθρώπους, έστω και πρωτόγονους και καθυστερημένους, σε μια φάρα μπάσταρδων τεμπέληδων"
Adolf Hilter - "Ο Αγών Μου"
Βιβλιογραφία:
Δεύτερη Αναφορά Λόχτερ
Bernarnd Lazare - Αντιεβραϊσμός
Σίτσα Καραϊσκάκη - Εβραίοι και Κομμουνισμός
David Irwing - Ο Πόλεμος Του Χίτλερ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου