Η αξία του Φυλετισμού

«το ελληνικόν εόν όμαιμόν τε και ομόγλωσσον και θεών ιδρύματα κοινά και θυσίαι ήθεά τε ομότροπα» (Ηρόδοτος, Ουρανία 144).

 Ο πρώτος ορισμός του Έθνους από τον Ηρόδοτο είναι και αξεπέραστος έως τώρα. Θέτει σε πρώτη προτεραιότητα το όμαιμον γιατί σημασία δεν έχουν μόνο τα γραφόμενα, αλλά και η σειρά τους, ιδιαιτέρως αν μιλάμε για κάποιον όπως ο Ηρόδοτος. Έτσι και για μας η Φυλή αποτελεί το πρώτιστο, προς διαφύλαξη αγαθό. Η Φυλή με την έννοια της, έστω και μακρινής, συγγένειας αποτελεί τον πρώτο και ισχυρότερο συνεκτικό δεσμό της κοινωνίας, την προϋπόθεση για πραγματική ευημερία και ανάπτυξη, όχι μόνο του ανθρώπου, αλλά και του πολιτισμού. Το πραγματικά επικίνδυνο αυτές τις ημέρες είναι η προσπάθεια αναδιάταξης των εννοιών, από τους αποδομητές της κοινωνίας μας, σε μια προσπάθεια να χαθεί το πραγματικά σημαντικό σε αυτό τον ορισμό που είναι ακριβώς η σειρά με την οποία κατατάσσονται οι συνεκτικοί δεσμοί του Έθνους. Αυτό αποτελεί ένα ζήτημα διαφωνίας ανάμεσα στους πραγματικούς εθνικιστές και τους διάφορους ακροδεξιούς φελλούς. Κάπως έτσι φτάσαμε στην φρικαλέα περίσταση, από βήματος βουλής να λέγεται ότι “ Έλληνες είναι όσοι μετέχουν της ελληνικής παιδείας”, γεγονός που ως μόνο συμπέρασμα μπορεί να έχει είναι ότι αυτός που το είπε, σύμφωνα πάντα με τον ορισμό που έδωσε ο ίδιος, οφείλει να αποβληθεί από το Έθνος άμεσα, εφόσον παράφρασε με τέτοιο βάναυσο και διεθνιστικό τρόπο, τον πλέον φυλετιστή Ισοκράτη, του “τους βαρβάρους ειλωτεύειν”. Κάποιοι άλλοι θεωρούν την θρησκεία ως ενδεικτικό εθνικότητας, με αποτέλεσμα αντίπαλες θρησκευτικές ομάδες να λεξιμαχούν σχετικά με το ποιος είναι Έλληνας και ποιος όχι, ενώ και των δύο οι απόψεις είναι αρκούντως μη Ελληνικές. Αυτά παρότι φαντάζουν προφανώς αστεία, στον μη υποψιασμένο, ο αναγνώστης που έχει παρακολουθήσει, έστω και ελάχιστα, την επικαιρότητα γνωρίζει ότι είναι δυστυχώς αληθινά. Η αλήθεια είναι ότι ο Ηρόδοτος έθεσε σε πρώτη προτεραιότητα το Αίμα γιατί είναι αυτό που συνεπάγεται όλα τα υπόλοιπα του ορισμού, χωρίς τα υπόλοιπα να συνεπάγονται αυτό, και ταυτοχρόνως είναι το μόνο που δεν μπορεί να αντικατασταθεί αν οι συνθήκες της ζωής και της κοινωνίας προκαλέσουν την αλλαγή του.

Το Αίμα, ορθώς, αποτέλεσε πρώτιστο παράγοντα στον ορισμό του Έθνους από τον Ηρόδοτο, γιατί μέσω αυτού και μόνο αυτού επάγονται και συνεπάγονται τα άλλα συστατικά του ορισμού, όπως οι κοινές παραδόσεις, η κοινή γλώσσα και η κοινή θρησκεία. Η αντίθετη συνεπαγωγή δεν ισχύει για να καταστήσει τις έννοιες ισοδύναμες, γεγονός που καταδεικνύει που ακριβώς στοχεύουν οι υπηρέτες της παγκοσμιοποίησης. Οι Φυλετικές κοινότητες από την αρχή της σύστασης τους δημιούργησαν μία γλώσσα κοινή που αντικατόπτριζε ανά πάσα στιγμή την Φυλετική Ψυχή τους, μέση της μορφής της, του συντακτικού της και του λεξιλογίου της. Η κοινή ζωή της κοινότητας, η ευλογημένη από το πρωταρχικό συνεκτικό δεσμό του Αίματος, ανέπτυξε τα ήθη, τα έθιμα που αποτελούν την ανάπτυξη της συνήθειας σε μια κοινή ζωή. Οι κοινές ανησυχίες, μεταφυσικές και μη, των ανθρώπων της κοινότητας, τα ήθη τους, αλλά και η ίδια η Φύση που τους περιέβαλε σχημάτισαν τα αξιακά συστήματα τους που οδήγησαν στην Θρησκεία τους, η οποία, λόγω του ότι οι λόγοι δημιουργίας της ήταν κοινοί, ήταν και αυτή ίδια για όλους και με την σειρά της δημιούργησε νέα ή ανέλιξε τα παλαιά έθιμα σε τελετουργικά της. Σκεπτόμενοι αντίθετα θα βρούμε πολλά λογικά σφάλματα, αφού οι αντίθετες συνεπαγωγές, όπως είπαμε, δεν ισχύουν. Το γίγνεσθαι της Ιστορίας ανάγκασε πολλούς αδερφούς μας που βρίσκονται εκτός Ελλάδος να αλλάξουν γλώσσα, ενώ σε άλλους τους ανάγκασε να αλλάξουν κάποια από τα ήθη και τα έθιμα τους, όμως είναι απολύτως αληθές ότι αυτοί, λόγω Αίματος και μόνο, μπορούν, όταν έρθει η ώρα, να υιοθετήσουν τα υπόλοιπα σημεία του ορισμού, που έτσι και αλλιώς τους είναι οικεία, αφού πηγάζουν μέσα από την Φυλετική Ψυχή. Ακόμα και αν μια νέα Θρησκεία μπει στην ζωή της Λαϊκής Κοινότητας θα πρέπει εν τέλει να προσαρμοστεί στην Φυλή στην οποία απευθύνεται. Αυτό έγινε και στον Χριστιανισμό στην Ελλάδα, ο οποίος ερχόμενος στην Ελλάδα προσαρμόστηκε για να αντικατοπτρίζει τον Λαό. Έτσι είδαμε, εμφανώς, κάποια σημεία του δόγματος να καθίστανται “ανενεργά”, ενώ αντιθέτως κάποια άλλα σημεία γράφτηκαν στην πορεία, για τον ίδιο ακριβώς λόγο. Κάπως έτσι ένα πολύ συγκεκριμένο δόγμα, όπως ο Χριστιανισμός, διαιρέθηκε σε διάφορες εκκλησίες και διαφορές μπορούν να βρεθούν ακόμα και σε εκκλησίες ομόδοξες. Ενδεικτικό αυτού που λέμε είναι ότι ενώ οι Αβρααμικές θρησκείες επικρατούν σε όλη σχεδόν την υφήλιο, ο σχετικός χάρτης θρησκειών, ομοιάζει σε πολλά σημεία με τον φυλετικό χάρτη, με τον Χριστιανισμό να βρίσκεται κατά κόρον στις περιοχές των Λευκών, το Ισλαμ να επικρατεί κυρίως στην μαύρη και την σημιτική φυλή και τον Ιουδαϊσμό να βρίσκεται περιορισμένο στους Εβραίους. 

Οι Έλληνες ανήκουν στην Λευκή Άρια Φυλή, της οποίας αποτέλεσαν το πιο λαμπρό παράδειγμα πολιτισμού. Αποτελούνται από συγκεκριμένα υποφύλα, όπως είναι οι Αχαιοί, οι Δωριείς, οι Δαναοί, οι Αιολείς, οι Μινωίτες, τα οποία αποτέλεσαν τον πυρήνα των πόλεων – κρατών και που γνώριζαν και αναγνώριζαν την κοινή τους καταγωγή, αυτοαποκαλούμενοι Έλληνες. Η φυλετική συνέχεια των σημερινών Ελλήνων από τους Αρχαίους δεν είναι κάτι που βεβαιώνεται μόνο από τις ανθρωπολογικές και γενετικές μελέτες. Αυτές είναι δεδομένες και τα αποτελέσματα τους αδιαμφισβήτητα. Όμως η φυλετική συνέχεια δεν φαίνεται μόνο από τα παραπάνω, αλλά και από τα παράγωγα της, δηλαδή την λαογραφία, την γλώσσα, ακόμα και τον τρόπο με τον οποίο έχει “στραφεί” η Ελληνική Ορθοδοξία. Δεν ανάγκασε κανείς τους σύγχρονους προγόνους μας να υιοθετήσουν ήθη και έθιμα της αρχαιότητας και να τα προσαρμόσουν στον νέο τρόπο ζωής τους. Αυτό γίνεται εμφανές ιδιαιτέρως στην επαρχία, όπου ο αστικός τρόπος ζωής δεν έχει απαλλοτριώσει τον άνθρωπο. Οι Έλληνες μέσω των αποικιών τους, αλλά και άλλων μετακινήσεων, όπως η κάθοδος των Δωριέων συνδέονται άρρηκτα με τον Λευκό Ευρωπαίο Αδερφό. Η σύνδεση αυτή γίνεται εμφανής με μια απλή ματιά στις θρησκείες των Ευρωπαϊκών Λαών, όπως και στην συνάφεια ηθών και εθίμων. Ενδεικτικά θα αναφέρω την πίστη των Βίκινγκς, αλλά και των υπολοίπων λαών της Ευρώπης για εκ των προτέρων καταγραφή της μοίρας, του πεπρωμένου, ρήση και πίστη που εμφανίζεται και στον Σωκράτη, τον Ηρόδοτο, τον Αισχύλο, τον Όμηρο, αλλά και σε άλλους. Αυτό αποτελεί μια συνάφεια, η οποία έχει σαφείς και προφανείς αντανακλάσεις στην κοσμοθέαση, στον τρόπο ζωής του εκάστοτε Λαού. Η ίδια ρήση εμφανίστηκε ως παροιμία και στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, που για αιώνες αποτέλεσε μια καθαρά Άρια Αυτοκρατορία, της οποίας η φυλετική βάση και αριστοκρατία, ήταν η Ελλάδα και το Ελληνικό υποφύλο της Άριας Φυλής. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που αυτή εμφανίστηκε στην περιοχή που βρισκόντουσαν πολλές και σημαντικές Ελληνικές αποικίες.

Η φυλετική καθαρότητα δεν αποτελεί κάποιου είδους φετίχ μας, ούτε κάποιο φιλολογικό ενδιαφέρον που θέλουμε λόγω συντηρητισμού και φοβίας να διατηρήσουμε. Η Φύση δημιούργησε τις ανθρώπινες φυλές διαφορετικές και τις έβαλε σε διαφορετικές γεωγραφικές περιοχές με προφανή σκοπό να ευημερήσουν σύμφωνα με τις ξεχωριστές και διαφορετικές βιολογικές ικανότητες. Εμείς σε αντίθεση με κάποιους “οικολόγους” δεν φροντίζουμε μόνο για την διατήρηση κάποιου υποείδους χελώνας, αλλά και για την διατήρηση των φυλών του ανθρώπινου είδους. Αυτός είναι και ο σκοπός της προσπάθειας διάδοσης του φυλετισμού, της έμφυτης προδιάθεσης μας, την οποία προσπαθούν να σπιλώσουν οι σωβινιστές και να αφαιρέσουν οι αντιρατσιστές. Αυτοί είναι που τρέφουν το πραγματικό μίσος, εμείς αντιθέτως πορευόμαστε από αγάπη και μόνο, αγάπη πρωτίστως για την Φυλή μας και την Φυσική δημιουργία. Η φυλετική καθαρότητα και συνεπαγωγικά η παρουσία του ισχυρότερου συνεκτικού δεσμού στην κοινωνία είναι η πρώτη προϋπόθεση για ανάπτυξη πραγματικού, και όχι εφήμερου, πολιτισμού. Στην Ιστορία της Ευρώπης δύο πολύ σημαντικά παραδείγματα όταν η Φυλή, ως πρώτιστος συνεκτικός δεσμός της κοινωνίας, αντικαταστάθηκε με οτιδήποτε άλλο. Και στις δύο περιπτώσεις, της Ρώμης και του Βυζαντίου δηλαδή, η παρακμή προχώρησε με γρήγορους ρυθμούς, όταν η κοινή θρησκεία αντικατέστησε την κοινή φυλή. Αυτός είναι και στόχος των παγκοσμιοποιητών σήμερα, για αυτό και βλέπουμε το ένα τους χέρι να ταρακουνά χώρες με σκοπό την δημιουργία μεταναστευτικών ρευμάτων και άλλο χέρι τους να ανοίγει τις κερκόπορτες στις χώρες- στόχους. Ο σκοπός είναι ο εκφυλισμός και η εν τέλει διάλυση των ανθρώπινων φυλών και η σύσταση μιας και μόνης “φυλής”- σούπας, η οποία δεν θα είναι ικανή ούτε για πολιτισμό, ούτε για αντίδραση στα σχέδια του κιληδωτή, μιας “φυλής” που στην ουσία θα είναι απλά και μόνο μια αγέλη καταναλωτών και εργατών, όπως ακριβώς το ονειρευόντουσαν από κοινού κομμουνιστές και καπιταλιστές. Εκεί στεκόμαστε εμείς, φρουροί του πραγματικού Έθνους και αποδομητές του Έθνους που ονειρεύονται οι πάσης φύσεως αιώνιοι ψεύτες, οι διεθνείς τοκογλύφοι και τα εκάστοτε τσιράκια τους. Οι πραγματικοί εχθροί του καπιταλισμού, αυτοί που αντιπαλευόμαστε και τον σκοπό και τα μέσα του.

“Ωστόσο, αυτό που πρέπει να τονιστεί στον Εθνικοσοσιαλισμό είναι ότι κάθε άνθρωπος, ανεξαρτήτως φυλής ή πολιτισμού, πρέπει να αντιμετωπίζεται με τον δέοντα σεβασμό. Πράττοντας το αντίθετο είναι σε ευθεία αντίθεση με την ηθική του Εθνικοσοσιαλισμού, ο οποίος βασίζεται στην έννοια της Τιμής.”

Rudolf Hess

“Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός σοσιαλιστής. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να γίνω στενός πατριώτης. Αγαπώ πάρα πολύ τον άνθρωπο για να νιώσω τον εαυτό μου άτομο. Από άνθρωπος μιας τάξης με ορισμένα συμφέροντα τάξης, γίνομαι σοσιαλιστής με την πλατιά έννοια, και θέλω μια καινούρια οικονομία της κοινωνίας μου και των άλλων κοινωνιών. Από στενός πατριώτης, γίνομαι εθνικιστής, με τη συνείδηση του έθνους μου και όλων των άλλων εθνών, γιατί οι διαφορές των εθνών πάντα θα υπάρχουν, και έχω τη συνείδησή τους και χαίρομαι που υπάρχουν αυτές οι διαφορές, που με τις αντιθέσεις τους, με τις αντιλήψεις τους, υψώνουν την ανθρώπινη συνείδηση και ενέργεια. Από άτομο γίνομαι άνθρωπος.”

Ίων Δραγούμης

Βασικός πυλώνας της Ιδεολογίας μας πέρα από το Αίμα, είναι η Τιμή και η Αυτοβελτίωση, η προσπάθεια για θέωση της ίδιας μας της Φύσης. Θα ήταν βλάσφημο εκ μέρους μας, εκ μέρους των Πραγματικών Εθνικιστών να διαλέξουμε οποιονδήποτε δρόμο πέρα από τον πιο δυσβάσταχτο, τον πιο ανηφορικό, τον πιο δύσκολο. Είναι εύκολο να αρνηθεί κανείς το κάλεσμα του Αίματος, ιδιαίτερα όταν αυτό είναι βαρύ, όπως το Ελληνικό. Είναι εύκολο να επικαλείται την δική του ψευδεπίγραφη ελευθερία για παρακμή. Είναι εύκολο να απαρνείται τις λαμπρές ψυχές που πάλλονται μέσα στο ίδιο του το Αίμα. Εμείς από την πλευρά μας ακούμε μέσα μας να δονείται η θυσία του Λεωνίδα, να πάλλεται το πνεύμα του Πλάτωνα, να διαφαίνεται η γενναιότητα του Κολοκοτρώνη. Επιλέγουμε να ακολουθήσουμε αυτό το κάλεσμα, να προσπαθήσουμε να φανούμε αντάξιοι του και να παραδώσουμε στο γόνο μας την φοβερή εντολή να μας ξεπεράσει. Ζήτω Η Νίκη!